Opowiadanko

  Jestem w pokoju, całym z drewna. Jak wszystko. Wkładam na siebie zwiewną, błękitną sukienkę. Wychodzę na dwór. Kieruję się na łąkę blisko wioski. Tam czuję, że żyję. Stopy mam bose. Delikatnie chodzę po trawie. Z każdym krokiem delektuję się jej miękkością. Moje rozpuszczone włosy powiewają lekko na wietrze. Przyklękam i dotykam delikatnie kwiatka. Jego miękkie płatki napawają mnie radością. Paraduję tak na łące do samego wieczora. Wtedy siadam na miękkiej, przyodzianej już rosą trawie i spoglądam w niebo. Obserwuję zachód słońca. Chmury zabarwiły się na pomarańczowo z prześwitami różu. Kiedy już słońce zaszło, wstaję i, z uczuciem lekkiego smutku, wracam do domku. Jeszcze gdy kładę się spać czuję na sobie delikatny dotyk natury.